Ogień, radość i śmierć

Nie. Nie. Nie! On miał przeżyć...

Musiał zginąć

Nie. Nie musiał...

I tak, by umarł

Nie... CHOLERA!! Ja powinnam, Rozumiesz...

Daj już sobie spokój

Nie, nie, nie...

Opowiem ci bajkę

Nie chcę bajki, chcę Jego

Zamknij się! Oto bajka:

Jej oczy błyszczały jak rubin

Siedzę skulona i gapię się na Jego ciało

Jej głos dźwięczał jak dzwon

Patrzę na krew

Lecz serce ma męskie

Gładzę sztylet

Lecz życie bolesne

Zaciskam dłonie w pięści

A wszystko dla niego

Sztylet upada z brzdękiem o kamienną posadzkę

Daje mu serce

Stawiam krok

Daje mu życie

Kolejny krok

Daje mu władzę

Klękam nad Nim

Ona koronę dzierży i berło

Głaszczę Go po policzku

On śmiertelnik z innej historii

Zrywam koszulę

A wszystko dla niego

Moje łzy czyszczą jego rany

Daje mu wszystko

Biję Go pięściami po piersi

Wszystko co ma

Zbliżam się do Jego twarzy

Wszystko co zyska

Całuję

A wszystko z miłości

Zapalał zapalniczkę i rzucam na Jego ciało. Ogień ogarnął wszystko. Mnie, Jego, komnatę. Ból, radość i śmierć.